30 September 2007

:: kisah tak sempurna ::

aku tak tau nak mulakan dari mana. tak tau sampaikan macam mana. tapi, ape pun aku kena jugak luahkan kat sini. kisah yang aku nak ceritakan / sampaikan kat sini, mungkin ade sesetengah dari korang dah tau. walaupun aku tak pernah umumkan secara rasmi, tapi adalah dua tiga sahabat yang rapat ngan aku dah tau citer pasal ni. bukan aku nak bukak pekung di dada atau cuba mencari simpati atau cuba nak mensesasikan citer hidup aku yang tak seberapa ni. just nak inform kawan-kawan sume yang aku dengan bawan dah takde ape-ape lagi. atau lebih tepat lagi, kami dah PUTUS TUNANG....

aku tau ramai yang akan terkejut dan macam-macam persoalan yang timbul. aku tak nak salahkan sesiapa dalam hal ni. aku banyak buat silap, bawan pun macam tu jugak. antara kami sebenarnya takde keserasian. tapi, masing-masing tetap bertahan kerana ape? kononya sebab cinta yang mandalam. tapi, cinta je tanpa sefahaman, keserasian dan tolak ansur memang tak kemana. masing-masing dengan pendirian masing-masing. masing-masing dengan sikap ego tersendiri. akhirnya cinta yang dipertahankan musnah jua.


sia-sia sudah kita jalin cinta
bila hati selalu berbeda
sampai kapan lagi ku harus menahan
rasa kecewa di dalam dada
seandainya kita masih bersatu
tak mungkin kan menyatu
walau masih ada sisa cinta
biarkan saja berakhir sampai disini...


bukan mudah untuk aku buat keputusan ni. bukan sikit masa yang aku amik. 4 tahun. 4 tahun aku bersama bawan dan dalam masa 4 tahun tu jugak la, aku sentiasa berpikir. berpikir tuk buat satu keputusan. tapi, masa tu aku memang tak punya kekuatan. aku tak berani nak buat keputusan. so, aku biarkan takdir yang tentukan. aku ikutkan je apa yang dah tertulis. aku tak berusaha nak ubah walau sikit pun. aku pendam. aku terima je sume. sampai satu tahap, aku dah tak mampu nak terima lagi. hati aku betul2 dah tawar. walaupun perasaan sayang masih ada, tapi tak tau kenapa macam ade satu perasaan menolak dalam diri aku. dan akhirnya aku pun buat satu keputusan.

aku pun tak tau dari mana aku dapat kekuatan untuk buat keputusan yang drastik ni. aku tau keputusan yang aku buat sekarang akan mempengaruhi masa depan aku. aku tau yang aku takkan boleh mengubah keuputusan yang aku dah buat. dan aku jugak tak boleh meramal masa depan aku. untuk itu, kenapa aku perlu nak menyesali masa lalu dan merasa cemas untuk masa akan datang. aku kena yakin dengan keputusan yang aku dah buat. aku kena terima apa saja kesan daripada keputusan yang telah aku buat.


tidak kesampaian cinta kita
ku bawa harapan, ku pendam rahsia
ku di kejauhan mendoakan
agar kau bahagia tiada lagi duka
daku rela mengundur diri
ku pasti dikau kan fahami


banyak hal yang dah berlaku sepanjang tempoh 4 tahun aku dengan bawan. hubungan kami sentiasa dilanda stress, tekanan dan curiga. tapi, aku tetap bertahan sebab aku masih sayang. tapi, tu la, org cakap tahap kesabaran kita pun ada batas. sampai satu tahap, memang hati aku tak boleh terima lagi. sedih memang sedih. org kate nak nangis tu sampai dah takde air mata lagi dah. banyak sangat kenangan aku ngan dia. aku tak tau la aku mampu nak lupakan sume tu ke tak. tapi, aku akna cuba jugak lupakan perlahan-lahan.

malu pun satu hal jugak. aku malu ngan kawan-kawang aku. malu ngan opis mate aku, malu kat sedara mara. malu kat diri sendiri. pendek kate tak tau la nak habaq malu camne lagi. tarikh 14.07.2007 yang sepatutnya jadi tarikh kawen aku, berlalu macam tu je. itulah org kate, kalau dah takde jodoh, buat macam mana pun tetap tak ada jugak. silap aku jugak sebab tggu begitu lama untuk buat keputusan.

but now, aku tetap dengan keputusan aku. biarlah walau satu hari nanti aku akan menyesal dengan keputusan aku, aku redha. mgkin dah tertulis kisah cinta aku dengan bawan setakat ni saja. takpelah...


tiada penyesalan kasihku korbankan
andai telah tertulis ku terima ini bukannya ku pinta
pergilah dikau diiringi keikhlasanku
cume pengalaman mengisi kekosongan mimpiku


sekarang ni biarlah aku dengan cara hidup aku. biarlah aku sorang2. biarlah aku takde orang yang boleh aku panggil sayang. seseorang yang boleh aku nak amek berat. seseorang yang boleh tak care aku. takpe... aku tak perlukan sume aku. aku masih ade diri aku sendiri. aku ada kawan-kawan. aku ade keluarga. dan yang penting aku ade tuhan aku.

aku kena teruskan hidup. lagipun ape yang berlaku kat aku cuma masalah kecik je kalau nak dibandingkan ngan org lain. putus tunang je kan. ade orang lain lagi teruk. mati laki. anak kena bunuh. sekurang-kurangnya hidup aku masih sempurna. cuma aku tidak bernasib baik dalam percintaan.

No comments: